O ludzkiej naturze, której nie da się zmienić...

O ludzkiej naturze, której nie da się zmienić...


Ostatnio mamy z Wojtkiem taką zajawkę-wybieramy sobie jakiegoś reżysera i 3,2,1 start :) jedziemy po kolei jego wszystkie filmy. Tym razem padło na Woddy'iego Allena i jego 35 film pod tytułem " Drobne Cwaniaczki". W skrócie: Grupa drobnych cwaniaczków na czele z Ray'em (Woddy) chce obrobić bank.  W tym celu wynajmują sąsiadującą z bankiem pizzerię, z której robią ciastkarnię. Wypiekami zajmuje się jego żona Frenchy, a w tym samym czasie w piwnicy Ray wraz z kolegami kopią tunel, który ma połączyć to miejsce z bankiem . Kiedy przyszli "milionerzy" ciężko walczą z przeciwnościami losu, ciasteczka Frenchy zyskują miano najlepszych w stanie i tym samym stają się bardzo dochodowym biznesem.
Film skupił moją uwagę z innej przyczyny. Bohaterowie po osiągnięciu sukcesu stają się nuworyszami, chcącymi dorównać nowojorskim intelektualistom. Wydają pieniądze na wszystko, co ich zdaniem może świadczyć o bogactwie: meble, stroje, rozrywki- totalny kicz :) Chcą na siłę dorównać elicie, ale tak naprawdę nie potrafią, popisując się pieniędzmi, pokazują, że są jednak prostymi ludźmi. 
Sytuacja, którą zobaczyłam w filmie skłoniła mnie do refleksji i tak się zastanawiam:
Czy pieniądze rzeczywiście świadczą o wartości człowieka?
Myślę, że nie, ale Ci którymi pieniądze zawładnęły tak myślą. Niektórzy ludzie wierzą w to, że dzięki temu, że na koncie jest całkiem pokaźna sumka, są lepsi od innych. Powinni sobie zadać pytanie czy gdyby ich nie mieli to byliby mniej wartościowymi?
Czy Frenchy, bohaterka filmu, rzeczywiście stała się kimś lepszym dzięki pieniądzom?
Czy rzeczywiście jej meble, stroje, zbiory obrazów sprawiały, że była kimś więcej?
Czy to właśnie przedmioty martwe, które dzisiaj są, a jutro ich nie ma mają jakikolwiek związek z nasza wewnętrzną wartością? Wszystko to tylko złudzenie, które dodaje nam pewności siebie, pomaga odnaleźć w środowisku, ale przecież rzeczy materialne nie nadadzą nam, jako ludziom, żadnej wartości. Myślę, że w tym wszystkim przejawia się brak akceptacji samego siebie. Jeśli obraz nas samych nie jest dla nas do końca pozytywny, to nigdy nie będziemy szczęśliwymi ludźmi...
Czy rzeczywiście tak jest?



Kadry z filmu "Drobne cwaniaczki" reż. Woddy Allen. Fot. Internet

0 komentarze:

Prześlij komentarz

Next PostNowszy post Previous PostStarszy post Strona główna